خلود نفس از دیدگاه ابن سینا

نفس با تعلق خود به بدن و به کارگیری آن تا حدی به کمال می رسد؛ ولی همراهی آن دو همیشگی نیست؛ چرا که ماده همیشه در تغییر (کون و فساد) است و نفس مجرد سرانجام مسیر جدیدی را در پیش خواهد گرفت. بنابراین مرگ به معنای نابودی نیست؛ بلکه قطع علاقه نفس به بدن مادی است. ابن سینا نفس همه انسان ها را جاودان می داند. از نظر وی، نفس جوهری مستقل و فقط در مقام فعل محتاج به بدن است. او معاد روحانی را با براهین عقلی اثبات می کند؛ اما از اثبات معاد جسمانی اظهار عجز می نماید و در نتیجه آن را تنها از طریق دلایل نقلی قابل پذیرش می داند.